info@zenoadvies.nl

Geloof in de Hulpverlening

Geloof in God is voor veel mensen een manier om richting te geven aan hun leven (Vellenga, 1992). Het leven is niet zinloos meer en de dood is het begin van nog iets mooiers. Als het leven even tegen zit, vertelt God de mens dat hij mag worden wie hij is en is Hij hierdoor een bron van troost en hoop (Wal, 1993).

Van oudsher zoeken mensen deze troost en hoop in de kerk. Het is echter maar de vraag of dit altijd de beste plaats is voor persoonlijke geloofsbeleving. De afgelopen decennia zijn veel mensen dan ook overgestapt naar de evangelische kerk (Marinus, 2011). Door de moderne invulling van samenzang en preek, is hier meer ruimte voor persoonlijke beleving. Toch bepalen ook hier de groepsnormen en het evangelische gedachtengoed hoeveel ruimte er is voor persoonlijke beleving. Regels en structuren worden ook hier soms een doel op zich en beperken het individu. Er is dan maar weinig ruimte en begrip voor afwijkende gedachten, gevoelens en vragen aan God. Door zich toch te conformeren aan de structuur, komen mensen juist minder in contact met zichzelf (Pfeifer, 1994). Een persoonlijke en vrije manier van geloofsbeleving lijkt moeilijk te passen binnen een kerk.

Wie vervolgens breekt met de kerk, komt los van de kudde en de bijbehorende sociale contacten en is op zichzelf aangewezen. Het kan ervoor zorgen dat mensen ernstige psychosociale problemen krijgen, waar ze alleen niet uitkomen. Ze zien echter religieuze zaken vaak niet iets voor professionele bemoeienis en komen hierdoor in een isolement (Banning, 2001). Het geloof in de Weg, de Waarheid en het Leven, lijkt voor hen een doodlopende weg te zijn geworden.
Om deze mensen de weg terug te helpen vinden, is het belangrijk om de betekenis van hun religieuze en spirituele overtuigingen te leren kennen (Gilligan & Furness, 2005). Door begrip te hebben voor hun innerlijke strijd en de diepe behoefte om contact te maken met hun Schepper, kunnen zij zich opnieuw openstellen om samen op zoek te gaan naar hun Weg. Dit kan alleen door oprechte aandacht en onvoorwaardelijke steun.
Het is een voorrecht om deze mensen bij dit proces te mogen begeleiden. Samen op weg gaan zonder de route te willen bepalen. De ander ruimte en tijd bieden om weer in contact met zichzelf te komen (Pfeifer, 1994). Want wie het contact vindt met zichzelf, weet de weg die hij moet gaan (Lao Tse, 604 bc).

 

Joost van den Oever

 

Bibliografie

Banning, H. (2001). Zinvol hulpverlenen en begeleiden. Culemborg: Centraal Boekhuis.
Dekker, D. G. (1993). Godsdienst en samenleving. In D. G. Dekker, Godsdienst en samenleving (pp. 66-73). Kampen: Uitgeverij Kok.
Douma, D. (1997). Medisch Ethiek. In D. Douma, Medisch Ethiek (pp. 290-294). Kampen: Uitgeverij Kok.
Gilligan, P., & Furness, S. (2005). The Role of Religion and Spirituality in Social Work Practice. oxfordjournals.
Lao Tse, (604 v.c.). Tao te Ching. China.
Marinus, J. (2011). Onderzoek vertrouwen in de kerk bedenkelijk. https://staatgeschreven.nl/2011/11/19/onderzoek-vertrouwen-in-de-kerk-scp-bedenkelijk-radio/.
Pfeifer, S. (1994). Psychische stoornissen en bijbelse zielzorg. In S. Pfeifer, Psychische stoornissen en bijbelse zielzorg (p. 92). Leiden: J.J. Groen en Zoon.
Rijksen, H., & Van Heijst, A. (1999). Levensvragen in de hulpvraag. Tilburg: Damon.
Vellenga, S. J. (1992). Zin, Ziel, Zorg. In S. J. Vellenga, Zin, Ziel, Zorg (p. 17). Kampen: Uitgeverij Kok.
Wal, J. v. (1993). De mens in de christelijke hulpverlening. In Perspectief.